s. Eugenia (Genowefa Wolna)

W tym czasie odbierano siostrom przedszkola, domy dziecka, wymawiano pracę w szpitalach, szkołach, przejmowano pensjonaty (hotele) prowadzone przez siostry; siłą wywieziono siostry z Lipna do Włocławka, a drugim razem do kilkudniowego aresztu w Bydgoszczy (s. Augustynę trzymano w areszcie śledczym ponad dwa i pół miesiąca), trzy siostry przetrzymywano przez kilka miesięcy w areszcie w Warszawie na Mokotowie (Józefę Ambroziak, Alojzę Kapuścińską, Marię Tucholską), nie chciano udzielać koncesji na prace trykotarskie i inne rękodzielnicze, wykreślano siostry zatrudnione w instytucjach diecezjalnych z ubezpieczeń społecznych, nakładano wysokie podatki, wchodzono na hipotekę, wstrzymano budowę domu, na którą otrzymano pozwolenie. W takich warunkach prowadzić dom generalny we Włocławku i odpowiadać za sprawy materialne całego Zgromadzenia było niemalże bohaterstwem. Jak wyżywić siostry, gdy ze wszystkich stron gnębiono i domagano się prowadzenia ksiąg. Chociaż posiłki były bardzo skromne, umiano się jeszcze dzielić z biedniejszymi, którzy codziennie przychodzili po zupę.

Po tych trudnych latach pracy, w listopadzie 1972 r., wyjechała z Włocławka do Gdańska, ul. Kościelna 3, gdzie jako przełożona domu pracowała do 17 II 1979 r. Po czym przeprowadziła się na dziesięć miesięcy do Brętowa, skąd 10 XII 1979 r. skierowana została na przełożoną do Inowłodza, a 17 X 1985 do Uniejowa. Tutaj przez parę miesięcy 1988 r. chorowała. Po specjalistycznych badaniach w szpitalu we Włocławku i w onkologicznym szpitalu w Lipnie, lekarze stwierdzili, że medycyna jest już bezsilna. Na własną prośbę chorą przewieziono do domu generalnego we Włocławku, gdzie zakończyła pełne poświęcenia życie.

Zmarła 13 V 1988 r., w wieku 74 lat, w tym 54 powołania zakonnego. Pochowana została 15 maja, według życzenia, w Uniejowie, gdzie ostatnio pełniła obowiązki przełożonej. Ofiarnym życiem i wzorową postawą pociągnęła na drogę powołania zakonnego kilka dziewcząt z rodziny i okolicy.