s. Jadwiga (Janina Matulka)

We wrześniu 1939 r. przeszła tułaczkę z 40 dziećmi i dwiema siostrami, uchodząc przed nadciągający. mi wojskami niemieckimi do Brześcia Kuj., Rzadkiej Woli, a następnie do Chocenia w pow. włocławskim. Do miasta powróciła 24 września i do końca tr. pełniła funkcję wychowawczyni w domu sierot. Na początku stycznia 1940 r. okupacyjne władze niemieckie przejęły ten zakład i nakazały siostrom opuszczenie Włocławka, pozwalając im wyjechać do rodzin lub wybranych miejscowości w GG. Siostra J. Matulka, podobnie jak s. Anna Majcher, nie chcąc zostawiać wychowanków samych i w obawie o ich dalsze losy, postanowiła pozostać nielegalnie w mieście. W stroju świeckim mieszkała wraz z s. A. Majcher najpierw u chorej matki ks. Franciszka Mączyńskiego (wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie zginął), którą się opiekowała do jej śmierci, a następnie przy ul. Chmielnej. J. Matulka, praktycznie od początku nielegalnego przebywania w mieście, włączyła się w różne formy walki cywilnej i konspiracyjnej, ściśle współdziałając z A. Majcher. Znana z niezwykłej ofiarności, poświęcenia dla sierot, chorych i ubogich niosła pomoc osobom najbardziej potrzebującym. Pomagała również w tajnym duszpasterstwie, w organizowaniu nabożeństw w domach prywatnych, czy w przygotowaniu do sakramentów świętych. W tajnym nauczaniu rolę J. Matulki można określić jako pomocniczą. To ona zapewniała bezpieczeństwo kompletom, wyszukiwała miejsca, w których odbywały się lekcje, ale także często sama uczyła dzieci z tych kompletów w zastępstwie A. Majcher. Pełniła również funkcję jej łączniczki do innych nauczycielek zaangażowanych w tajnym nauczaniu. W działalności konspiracyjnej współpracowała ze Stanisławem Drewnowskim o. Laurentym kapelanem miejscowych struktur obozu narodowego (do sierpnia 1942 r. - NOW), kierującym jednym z kanałów przerzutowych przez zieloną granicę z Włocławka do GG z punktami etapowymi w Chodczu lub Choceniu i dalej na Krośniewice-Żychlin. Wspólnie z A. Majcher organizowała dla osób poszukiwanych przez gestapo lub oczekujących na przerzut do GG kwatery na terenie miasta oraz pomagała w zdobyciu nowych, podrobionych dokumentów. To ona przede wszystkim spotykała się z osobami bezpośrednio dokonującymi przerzutu. W styczniu 1945 r. s. Matulka powróciła do pracy w charakterze wychowawczyni w Domu Sierot „Opatrzność", w którym pracowała do przejścia na emeryturę w 1961 r. Po wojnie mieszkała, w sierocińcu przy ul. Łaziennej 7, w domu Marii Gromczyńskiej.

Jako emerytka przebywała kolejno na placówce parafialnej w Lubieniu Kuj. (1961-1962), w domu wypoczynkowym w Wieńcu Zdroju (1962-1963), a gdy stan jej zdrowia znacznie się pogorszył, została przeniesiona w 1971 r. do zakładu opiekuńczego w Wieluniu n. Notecią. J. Matulka zmarła tam 19 IX 1978 r. i została pochowana na miejscowym cmentarzu.