s. Serafina (Anna Kowalska)

(1916-1988), członkini Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi, wieloletnia przełożona, katechetka, referentka zgromadzeń zakonnych w diecezji włocławskiej.

Urodziła się 3 IV 1916 r. we Włocławku w rodzinie rzemieślniczej z ojca Stanisława i matki Stefanii z d. Górskiej. Anna Kowalska, będąc jeszcze przy rodzicach, pracowała w Diecezjalnym Związku Młodzieży Katolickiej jako maszynistka, posiadając niepełne średnie wykształcenie.

Do Zgromadzenia wstąpiła 10 IV 1936 r. Nowicjat rozpoczęła 8 IX 1936 r. Pierwszą profesję zakonną złożyła w uroczystość Na rodzenia NMP 8 IX 1937 r., - w uroczystość Niepokalanego Poczęcia wieczystą NMP-8 XII 1945 r. Po nowicjacie od 1 X 1938 do 10 EX 1939 r. pracowała jako instruktorka wychowania religijnego w Centrali Diecezjalnej Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej we Włocławku przy Seminaryjskiej 7. Podczas okupacji niemieckiej przebywała w Warszawie przy ul. Kawęczyńskiej 69, gdzie od 1X 1940 do 1 VIII 1944 r. pracowała na stanowisku kierowniczki świetlicy przy RGO (Rada Główna Opiekuńcza). Założyła Koło „Radość”, do którego należała młodzież żeńska. Dziewczęta gromadziły się codziennie, by uczestniczyć we mszy św. i spotkać się na wspólnych rozmowach. Podczas powstania warszawskiego s. Serafina odwiedzała dziewczęta w schronach, donosząc chleb i dodając ducha. W Warszawie uzupełniała też swoje kwalifikacje pedagogiczne.

Po wojnie w l. 1946-1952 kierowała przedszkolem w Kowalu, a w l. 1948-1952 pełniła również obowiązki przełożonej domu. W tym czasie dodatkowo pracowała w Caritasie Diecezji Włocławskiej. W I. 1952-1962 prowadziła katechezę w Zgierzu pełniła obowiązki przełożonej, w 1962-1967 w Kaliszu przy ul. Grodzkiej 9, a w 1967-1973 w Lubrańcu.

Dnia 201 1972 r. ks. prymas kard. Stefan Wyszyński mianował s. Kowalską referentką zakonną dla diecezji włocławskiej. Funkcję tę pełniła do 1983 r. W l. 1973 1979 przebywała w domu generalnym we Włocławku i pracowała w charakterze katechetki w parafii katedralnej. Od 1979 do 1982 r. była zatrudniona w Michelinie przy ul. Leśnej 39 jako katechetka i pełniła funkcję przełożonej domu. Po upływie kadencji została przeniesiona do Włocławka na ul. Leśną 2 i podjęła pracę katechetyczną w parafii katedralnej, lecz musiała ją przerwać ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Od sierpnia 1986 r. zamieszkała przy ul. Orlej 9.

Siostra Serafina przez całe życie zakonne aktyw nie angażowała się w pracę apostolską i wychowawczą wśród młodzieży. Podczas okupacji przez częste spotkania, rekolekcje prowadzone dla warszawskiego koła "Radość" kształtowała życie religijne dziewcząt, przygotowując je do pracy apostolskiej. Pracę tę kontynuowała po wyzwoleniu, najpierw w Kowalu, a następnie na innych placówkach, gdzie przebywała. W spotkaniach z dziewczętami, podczas skupienia czy rekolekcji oazowych, jako referentka maryjna, wpajała w nie miłość do Matki Bożej Niepokalanej i św. Józefa.

Mimo rozlicznych zajęć gorliwie wypełniała wszystkie obowiązki zakonne. Posiadała uzdolnienia artystyczne, które wykorzystywała w pracy katechetycznej: wykonywała plansze, gazetki powołaniowe i albumy, wygłaszała referaty, urządzała wieczornice, organizowała wycieczki.

Od 1982 r. z powodu choroby nie mogła uczestniczyć w życiu wspólnotowym, zdana na opiekę sióstr. Stan ten znosiła z cichością, cierpliwością i poddaniem się woli Bożej.

Zmarła 10 VIII 1988 r. w domu generalnym we Włocławku. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 12 VIII 1988 r. w katedrze włocławskiej, po czym nastąpiło wyprowadzenie zwłok na cmentarz komunalny przy al. Chopina.